Een prettig leesbare tekst moet niet alleen vrij zijn van spelfouten maar ook enthousiasme uitstralen!! Dat is op diverse manieren te bewerkstelligen! Maar pas op dat het niet averechts werkt!! Zo probeerde ik een boek te lezen over een goed doel waar de schrijver zijn enthousiasme overbracht door het gebruik van (veel!) uitroeptekens! En dat in bijna elke zin!! 
Dát was vermoeiend lezen en ik kwam dan ook niet verder dan de tweede pagina. De schrijfstijl en het weelderig strooien met uitroeptekens nodigden niet uit tot verder lezen. De tekst ging me juist tegenstaan. Jammer, want zo kreeg ik niet genoeg informatie over het goede doel. En volgens mij had de auteur een andere bedoeling met het boek dan het ongelezen in een boekenkast te laten belanden.
Dit geldt niet alleen voor boekteksten maar ook voor advertentie-, blog- en webteksten. Enthousiast wordt men door een beeld of een beschrijving. Mensen begeesteren door te “schreeuwen” werkt niet altijd; de tekst overrompelt en overdondert de lezer met als gevolg een plekje achteraf in een boekenkast of in de prullenbak.
Overdaad schaadt
Een uitroepteken wordt o.a. gebruikt om een emotie uit te drukken:
- ‘Je hebt me bestolen!’
- ‘Ik ben jouw bedrog meer dan zat!’
Of om een actie aan te kondigen:
- ‘Korting op alle tapijten!’
- ‘Vandaag twee broodjes voor de prijs van één!’
Een enkel uitroepteken kan best, maar wees er zuinig mee. Het feit dat iets belangrijk is kan worden aangegeven met een uitroepteken, maar wanneer achter iedere zin zo’n schreeuwerig ding staat is voor de lezer niet meer te onderscheiden
wát nu precies zo belangrijk is. Een woord benadrukken door het schuin of vet weer te geven (of met een ‘accent aigu‘) is ook een mogelijkheid:
‘Korting op alle tapijten’ of ‘Korting op álle tapijten’.
Expert? Geef een boek uit
Het is tegenwoordig voor bijna iedereen mogelijk (of noodzakelijk) om een boek te schrijven en uit te geven, en daar wordt veel gebruik van gemaakt. Schrijven blijft echter een kunst. Is het werk eenmaal af dan is de auteur terecht trots en wil 
zo snel mogelijk naar een uitgever om het werk gepubliceerd te krijgen. Na een eventuele afwijzing van een reguliere uitgever is de stap naar een uitgever ‘nieuwe stijl’ snel gemaakt. Die uitgever maakt voor een luttel bedrag de droom waar en geeft het boek uit, vaak zonder het te redigeren, corrigeren of te beoordelen.
In gedachten lonkt de internationale markt en wil de auteur het boek ook in een tweede taal laten uitgeven. Er zijn heel wat (buitenlandse) uitgeverijen die op eenvoudige wijze het werk vertalen, maar is de uitkomst dan ook zoals de auteur het voor ogen had? Is het brondocument goed? Wanneer dat niet het geval is dan kan een CAT (computer aided translation) het echt niet mooier maken.
Maar dít schreef ik niet?
Een auteur wiens werk via CAT vertaald werd was niet tevreden met het resultaat en na lang wikken en wegen (want extra kosten) werd een vertaler gevraagd de CAT-vertaling te redigeren en corrigeren. Die deed zijn best, leefde zich in, en maakte er met goedlopende zinnen wat toonbaars van, maar de auteur was nog niet tevreden. Wat hij niet besefte was dat de vertaler te maken had met een slechte vertaling van een slecht geschreven Nederlandse brontekst in een opstelachtige vorm, vol stijl- en spelfouten. De brontekst was nooit grondig verbeterd… In plaats van in te zien dat zijn originele werk fouten bevatte trok de auteur de kennis van de (native speaking) vertaler in twijfel.
Een goed begin…
Rubbish in, rubbish out, oftewel een foute invoer geeft een fout resultaat. Soms is het beter bepaalde dingen overlaten aan experts. Mijn advies? Als u besluit een boek in eigen beheer uit te geven sla dan vooral de o zo belangrijke redactiefase niet over; zo zorgt u ervoor dat het boek in elk geval goed vertaald kan worden.
Heeft u ambities om een boek te schrijven? Hoe gaat u dat aanpakken? Een paar handige tips voor het correct schrijvenvan een aantal samengestelde woorden krijgt u alvast van mij.